1. Napięcie punktu ochrony ładowania bezpośredniego: Ładowanie bezpośrednie jest również nazywane ładowaniem awaryjnym, które należy do szybkiego ładowania. Zazwyczaj, gdy napięcie akumulatora jest niskie, akumulator jest ładowany wysokim prądem i stosunkowo wysokim napięciem. Istnieje jednak punkt kontrolny, zwany również zabezpieczeniem. Punktem jest wartość w powyższej tabeli. Gdy napięcie na zaciskach akumulatora jest wyższe niż te wartości zabezpieczenia podczas ładowania, ładowanie bezpośrednie należy przerwać. Napięcie punktu ochrony ładowania bezpośredniego jest zazwyczaj również napięciem „punktu ochrony przed przeładowaniem”, a napięcie na zaciskach akumulatora nie może być wyższe niż ten punkt ochrony podczas ładowania, w przeciwnym razie spowoduje to przeładowanie i uszkodzenie akumulatora.
2. Punktowe napięcie sterowania ładowaniem wyrównawczym: Po zakończeniu ładowania bezpośredniego akumulator jest zazwyczaj pozostawiany przez pewien czas przez kontroler ładowania-rozładowania, aby umożliwić naturalny spadek napięcia. Gdy spadnie do wartości „napięcia odzyskiwania”, przejdzie w stan ładowania wyrównawczego. Dlaczego projektować ładowanie równe? Oznacza to, że po zakończeniu ładowania bezpośredniego poszczególne akumulatory mogą „opóźniać się” (napięcie na zaciskach jest stosunkowo niskie). Aby odciągnąć te poszczególne cząsteczki i ujednolicić napięcia na zaciskach akumulatora, konieczne jest dopasowanie wysokiego napięcia do napięcia umiarkowanego. Następnie ładuj przez chwilę, można zauważyć, że jest to tzw. ładowanie wyrównawcze, czyli „ładowanie zrównoważone”. Czas ładowania wyrównawczego nie powinien być zbyt długi, zwykle od kilku do dziesięciu minut, jeśli ustawienie czasu jest zbyt długie, będzie szkodliwe. W przypadku małego systemu wyposażonego w jeden lub dwa akumulatory ładowanie równe ma niewielkie znaczenie. Dlatego też kontrolery oświetlenia ulicznego zazwyczaj nie mają ładowania równego, ale tylko dwa etapy.
3. Napięcie punktu sterowania ładowaniem podtrzymującym: Zwykle po zakończeniu ładowania wyrównującego akumulator pozostawia się na pewien czas, aby napięcie na zaciskach spadło naturalnie, a gdy spadnie do punktu „napięcia podtrzymującego”, przechodzi w stan ładowania podtrzymującego. Obecnie stosuje się metodę PWM (oba modulacji szerokości impulsu), podobną do „ładowania podtrzymującego” (czyli ładowania małym prądem), ładowanie niewielkie, gdy napięcie akumulatora jest niskie, i ładowanie niewielkie, gdy jest niskie, jeden po drugim, aby zapobiec dalszemu wzrostowi temperatury akumulatora, co jest bardzo dobre dla akumulatora, ponieważ wewnętrzna temperatura akumulatora ma duży wpływ na ładowanie i rozładowywanie. W rzeczywistości metoda PWM jest przeznaczona głównie do stabilizacji napięcia na zaciskach akumulatora i zmniejszania prądu ładowania akumulatora poprzez regulację szerokości impulsu. Jest to bardzo naukowy system zarządzania ładowaniem. W szczególności na późniejszym etapie ładowania, gdy pozostała pojemność (SOC) akumulatora wynosi >80%, należy zmniejszyć prąd ładowania, aby zapobiec nadmiernemu wydzielaniu gazów (tlen, wodór i kwaśny gaz) na skutek przeładowania.
4. Napięcie końcowe zabezpieczenia przed nadmiernym rozładowaniem: Jest to stosunkowo łatwe do zrozumienia. Rozładowanie akumulatora nie może być niższe od tej wartości, która jest normą krajową. Chociaż producenci akumulatorów mają również własne parametry ochrony (standard korporacyjny lub standard branżowy), nadal muszą ostatecznie zbliżyć się do normy krajowej. Należy zauważyć, że ze względów bezpieczeństwa, na ogół 0,3 V jest sztucznie dodawane do napięcia punktu zabezpieczenia przed nadmiernym rozładowaniem akumulatora 12 V jako kompensacja temperatury lub korekta dryftu punktu zerowego obwodu sterowania, tak aby napięcie punktu zabezpieczenia przed nadmiernym rozładowaniem akumulatora 12 V wynosiło: 11,10 V, a następnie napięcie punktu zabezpieczenia przed nadmiernym rozładowaniem układu 24 V wynosi 22,20 V.
Czas publikacji: 30-01-2023